Fuad Ćatović rođen je u Mostaru 1945. godine. Diplomirao je 1968. godine na Tehnološkom fakuletu Univerziteta u Tuzli. 1968. godine započinje radni odnos u Aluminiju doo Mostar. 1975. godine stekao zvanje magistra nauke na Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta u Sarajevu. Magistarska teza: Analiza faznog sastava boksita Sretnica. 1979. doktorirao na Prirodno-matematičkom fakultetu Univerziteta u Sarajevu. Doktorska disertacija pod nazivom: Rijetki elementi u boksitima Hercegovine.

Od 1995. godine bio je prodekan za nastavu na Mašinskom fakultetu Univerziteta „Džemal Bijedić“ u Mostaru. Od 1997. godine biran je za dekana na Mašinskom fakultetu Univerziteta „Džemal Bijedić“ u Mostaru. Od 2001. do 2004. bio je dekan na Građevinskom fakultetu Univerziteta „Džemal Bijedić“ u Mostaru. Od 2004. godine izabran je za rektora Univerziteta „Džemal Bijedić“ u Mostaru i obnašao je dužnost do 2008. godine. 2013. godine dr. Fuad Ćatović dobija zvanje profesor emeritus na Univerzitetu „Džemal Bijedić“ u Mostaru.

Objavio je više od 150 orginalnih i preglednih članaka u domaćim i međunarodnim časopisima, simpozijumima i konferencijama. Mentor je mnogih magistarskih i doktroskih disertacija, kao i predsjednik ili član povjerenstva za odbranu magistarskih i doktorskih radova. Kao autor i ko-autor objavio je 7 knjiga.

Član je mnogih udruženja, simpozija i konferencija, među kojima su Društvo za robotiku BiH, Agencija za razvoj visokog obrazovanja i osiguranja kvalitete BiH, Akademski odbor Drugog kongresa bosanskohercegovačkih naučnika iz zemlje i svijeta, Urednički odbor časopisa “Mašinstvo”. Zajedno sa ostalim kolegama, zaslužan je za nastavak rada Univerziteta „Džemal Bijedić“ u Mostaru tokom rata u BiH. Među velikim brojem nagrada koje je dobio može se navesti Priznanje Univerziteta „Džemal Bijedić“ u Mostaru za značajan doprinos afirmaciji Univerziteta na osnovi razvoja i rada Univerziteta, Plaketa Društva za robotiku BiH i Plaketa za razvoj nauke i transfera novih tehnologija u industriji BiH, Plaketu Univerziteta u Bihaću – Tehnološkog fakulteta, za ukupan doprinos od posebnog značaja u razvoju Tehničkog fakulteta u Bihaću.

Od 2012. je u mirovini.